കേരളത്തിനു രണ്ടാംസ്ഥാനം – അഹങ്കരിക്കാന്‍ വരട്ടെ…..
വികസനത്തിനുള്ള ഫണ്ടുകള്‍ അനുവദിക്കാന്‍ വേണ്ടി സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പിന്നോക്കാവസ്ഥ നിര്‍ണ്ണയിക്കാന്‍ കേന്ദ്രം നിയോഗിച്ച സമിതി കേരളം മുന്നോക്കാവസ്ഥയില്‍ രണ്ടാമതാണെന്നു കണ്ടെത്തിയതില്‍ അഭിമാനപുളകിതരായിരിക്കുകയാണ് നാം. ഹാ കഷ്ടം എന്നല്ലാതെ എന്തുപറയാന്‍… എന്തിനും ഏതിനും കേന്ദ്രത്തിനു മുന്നില്‍ കൈനീട്ടുന്ന നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ അതു കൂടി ഇല്ലാതാകുമെന്നല്ലാതെ മറ്റെന്തുമെച്ചമാണീ സ്ഥാനം കൊണ്ട്. മോഡിയെ പിന്തള്ളി എന്നഹങ്കരിക്കാം… അല്ലാതെന്ത്? വാസ്തവത്തില്‍ ഈ പഠനം എത്രമാത്രം അശാസ്ത്രീയമാണെന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഒന്നം സ്ഥാനം ഗോവക്കാണ്. ടൂറിസമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമവിടെയില്ല. രണ്ടാം സ്ഥാനം കാര്‍ഷിക – വ്യവസായിക മേഖലകളെല്ലാം […]
വികസനത്തിനുള്ള ഫണ്ടുകള്‍ അനുവദിക്കാന്‍ വേണ്ടി സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ പിന്നോക്കാവസ്ഥ നിര്‍ണ്ണയിക്കാന്‍ കേന്ദ്രം നിയോഗിച്ച സമിതി കേരളം മുന്നോക്കാവസ്ഥയില്‍ രണ്ടാമതാണെന്നു കണ്ടെത്തിയതില്‍ അഭിമാനപുളകിതരായിരിക്കുകയാണ് നാം. ഹാ കഷ്ടം എന്നല്ലാതെ എന്തുപറയാന്‍… എന്തിനും ഏതിനും കേന്ദ്രത്തിനു മുന്നില്‍ കൈനീട്ടുന്ന നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ അതു കൂടി ഇല്ലാതാകുമെന്നല്ലാതെ മറ്റെന്തുമെച്ചമാണീ സ്ഥാനം കൊണ്ട്. മോഡിയെ പിന്തള്ളി എന്നഹങ്കരിക്കാം… അല്ലാതെന്ത്?
വാസ്തവത്തില്‍ ഈ പഠനം എത്രമാത്രം അശാസ്ത്രീയമാണെന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഒന്നം സ്ഥാനം ഗോവക്കാണ്. ടൂറിസമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമവിടെയില്ല. രണ്ടാം സ്ഥാനം കാര്‍ഷിക – വ്യവസായിക മേഖലകളെല്ലാം മുരടിച്ച കേരളത്തിനും. ഈ രണഅടു സംസ്ഥാനങ്ങളുടേയും വികസനം പുറംലോകത്തെ ആശ്രയിച്ചാണെന്നു വ്യക്തം. പ്രതിശീര്‍ഷ ഉപഭോഗവും പട്ടിണിയില്ലായ്മയുമാണ് സമിതി പരിഗണിച്ചതത്രെ. അതു ശരിയാകാം. ടൂറിസ്റ്റുകള്‍ നല്‍കുന്ന പണം ഗോവയിലേയും പ്രവാസികളയക്കുന്ന പണം കേരളത്തിലേയും പ്രതിശീര്‍ഷ ഉപഭോഗം വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. പട്ടിണി കുറച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍ അതാണോ മുന്നോക്കാവസ്ഥയുടെ മാനദണ്ഡം? സ്വന്തം കാലുകള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ട്, അന്യന്റെ കാലുകളില്‍ നടക്കുന്നതിനെ വികസനം എന്നു പറയാനാവുമോ? ഏതുമനിമിഷവും വീണുതകരുന്ന ഒന്നു മാത്രമാണ് ഈ വികസനമാതൃക.
നമുക്കറിയാം, ഉല്പാദന ശക്തികള്‍ വികസിക്കാതെ തന്നെ ഒരു സമൂഹത്തിനു മുന്നോട്ടുപോകാമെന്നു കേരളത്തെ ചൂണ്ടികാട്ടി പലരും അടുത്ത കാലം വരെ ലോകത്തോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. ലോകബാങ്കും മറ്റും കേരള മോഡല്‍ ഉയര്‍ത്തികാണിച്ചു. ഇന്നും അതില്‍ ഊററം കൊള്ളുന്നവരെ കാണാം. കാര്‍ഷിക മേഖലയും വ്യവസായിക മേഖലയും വികസിക്കാതെതന്നെ കേരളം അത്തരമൊരു സ്വഭാവം കാണിച്ചത് പ്രവാസികള്‍ അയച്ചിരുന്ന പണം കൊണ്ടായിരുന്നു. ഏറെ കൊട്ടിഘോഷിക്കപ്പെട്ട ഭൂപരിഷ്‌കരണ നിയമം കൃഷിഭൂമിയെ തുണ്ടുവല്‍ക്കരിച്ചു. ഇവയെ ഏകോപിപ്പിച്ച് കാര്‍ഷിക മേഖലയെ നിലനിര്‍ത്താനുള്ള ശ്രമം പിന്നീടുണ്ടായില്ല. ഭൂപരിഷ്‌കരണത്തിനു രണ്ടാംഘട്ടവും ഉണ്ടായില്ല. യഥാര്‍ത്ഥ അവകാശികള്‍ക്ക് ഭൂമി ലഭിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല ട്രാക്ടര്‍, കൊയ്ത്തുയന്ത്രം തുടങ്ങി കൃഷിയെ ആധുനികവല്‍ക്കരിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളെ സംഘടിതവിഭാഗങ്ങള്‍ തടഞ്ഞു. ഒപ്പം വനപ്രദേശങ്ങളിലേക്കും വന്‍നഗരങ്ങളിലേക്കും ഗള്‍ഫിലേക്കുമുള്ള കുടിയേറ്റങ്ങള്‍…. ഈ രണ്ടു കുടിയേറ്റങ്ങളുമുണ്ടാക്കിയ ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളുമാണ് നാമിന്ന് അനുഭവിക്കുന്നത്. കൃഷി ചെയ്യുന്നതിനേക്കാള്‍ എത്രയോ മെച്ചമാണ് ഭൂമി വില്ക്കുന്നതും മറ്റാവശ്യങ്ങള്‍ക്കുപയോഗിക്കുന്നതുമെന്ന നിലവന്നു. കൂട്ടുകുടുംബങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നു. കൃഷിഭൂമി നിരത്തല്‍ സജീവമായി. റിയല്‍ എസ്റ്ററ്റ് ബിസിനസ്സും വ്യാപകമായി. തമിഴ് നാട്ടില്‍ ലോറി പണിമുടക്കിയാല്‍ പട്ടിണി കിടക്കേണ്ട അവസ്ഥയിലായി നാം. കര്‍ഷക ആത്മഹത്യകള്‍ പോലും കേരളത്തില്‍ വ്യാപകമായി. എന്‍ഡോസള്‍ഫാനടക്കമുള്ള കീടനാശിനകള്‍ വിതറിയ ദുരന്തങ്ങളും അതിനെതിരായ പ്രക്ഷോഭങ്ങളും ഇപ്പോഴും സജീവമായി നടക്കുന്നു.
മറുവശത്ത് തോട്ടങ്ങള്‍ ഭൂപരിഷ്‌കരണ നിയമത്തില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാക്കപ്പെട്ടു. വനങ്ങളിലേക്കുള്ള കുടിയേറ്റം ആദിവാസി ജീവിതത്തെ തകര്‍ത്തു. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് അവശേഷിക്കുന്ന കൃഷിഭൂമി സംരക്ഷിക്കാനുള്ള പോരാട്ടങ്ങള്‍ കേരളത്തില്‍ സജീവമായത്. കളിമണ്‍ ഖനനത്തിനെതിരായും കൃഷിഭൂമി സംരക്ഷിക്കാനുമുള്ള സമരങ്ങള്‍ ശക്തമായി. ചെങ്ങറ പോലുള്ള മേഖലകളില്‍ പട്ടിക ജാതി വിഭാഗങ്ങളും മുത്തങ്ങയിലും തുടര്‍ന്ന് മറ്റു മേഖലകളിലും ആദിവാസികളും ഭൂമിക്കായി രംഗത്തിറങ്ങി. അങ്ങനെ കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും സജീവമായ വിഷയമായി ഭൂമി മാറി. അവശേഷിക്കുന്ന കൃഷിഭൂമിയെങ്കിലും സംരക്ഷിക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ നെല്‍വയല്‍ – നീര്‍ത്തട സംരക്ഷണ നിയമം വന്നു. പാട്ടക്കാലാവധി കഴിഞ്ഞ തോട്ടങ്ങള്‍ തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള ആവശ്യങ്ങളും ശക്തിപ്പെട്ടു. കാര്‍ഷികമേഖലയില്‍ മാത്രമല്ല, മറ്റെല്ലാ മേഖലയിലും ഭൂമിതന്നെയായി കേന്ദ്രപ്രശ്‌നം. ഏതൊരു വികസനത്തിനും കുടിയൊഴിപ്പിക്കല്‍ അനിവാര്യമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ അര്‍ഹമായ നഷ്ടപരിഹാരം യഥാസമയം നല്‍കിയില്ല എന്ന പരാതി വ്യാപകമായി.
വ്യവസായിക വികസനമില്ലാതെ ഒരു നാടിനു മുന്നോട്ടുപോകാനാവില്ലെന്നുറപ്പ്. കാര്‍ഷിക മേഖലയിലെ ഉല്പന്നങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മൂല്യവര്‍ദ്ധിത വ്യവസായങ്ങളാണ് പൊതുവില്‍ എല്ലായിടത്തും വളരുക. കേരളത്തില്‍ പക്ഷെ അതല്ല സംഭവിച്ചത്. കേരം നിറഞ്ഞ നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഒരു മികച്ച വെളിച്ചെണ്ണ ഫാക്ടറിപോലും ഉണ്ടായില്ല. ഇവിടെ നിന്നുപോകുന്ന കൊപ്രതന്നെയാണ് വെളിച്ചെണ്ണയായി ഭംഗിയായി പാക്ക് ചെയ്ത് വരുന്നതെന്നു നാം മറന്നു. അതുപോലെ മികച്ച രീതിയില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്ന സര്‍ക്കാരിന്റെ സോപ്പുകമ്പനി പോലും തകര്‍ന്നു. മികച്ച ടയര്‍ കമ്പനികളോ, എന്തിനു ബലൂണ്‍ കമ്പനികളോ പോലുമില്ലാതെ റബ്ബര്‍, വെറും ഷീറ്റുകളായി പുറത്തുപോയി. ഇവയുടെയെല്ലാം മികച്ച മാര്‍ക്കറ്റും കേരളമായിരുന്നു. ചക്ക, മാങ്ങ, മറ്റു പഴങ്ങള്‍, മത്സ്യം തുടങ്ങിയവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വ്യവസായങ്ങളും വളര്‍ന്നില്ല. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു ഘട്ടത്തില്‍ വ്യവസായ വികസനത്തിനാവശ്യമായ അസംസ്‌കൃത വസ്തുക്കളും പ്രവാസികളില്‍നിന്നുള്ള മൂധനവും മാര്‍ക്കറ്റും അധ്വാന ശക്തിയും ഉണ്ടായിട്ടും ഇവിടെ വ്യവസായം വളര്‍ന്നില്ല. യന്ത്രവല്‍ക്കരണത്തിനെതിരായ നിലപാട് കാര്‍ഷിക മേഖലയെ മാത്രമല്ല, കയര്‍ പോലുള്ള വ്യവസായങ്ങളേയും തകര്‍ത്തു. കേരളം ട്രേഡ് യൂണിയന്‍ സമരങ്ങളാണെന്ന പ്രചരണം മൂലധന നിക്ഷേപത്തെ തടഞ്ഞു. പ്രവാസി വ്യവസായികള്‍ പോലും സംസ്ഥാനത്തിനുപുറത്ത് മൂലധനമിറക്കാന്‍ തുടങ്ങി. നമ്മുടെ ഉദ്യോഗസ്ഥവിഭാഗമാകട്ടെ ചുവപ്പുനാടകള്‍ മുറുക്കി വ്യവസായ വികസനത്തെ തുരങ്കം വെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ചെറുപ്പക്കാര്‍ നിക്ഷേപകരോ അധ്വാനികളോ ആകാന്‍ ശ്രമിക്കാതെ സര്‍ക്കാര്‍ ജോലിയിലേക്കോ ഇന്ത്യയിലെ മഹാനഗരങ്ങളിലേക്കോ ഗള്‍ഫിലേക്കോ കുടിയേറി. ദിവാന്റെ കാലത്താരംഭിച്ച, കേരളത്തിനു അനുയോജ്യമല്ലാത്ത രാസഫാക്ടറികളാണ് അവശേഷിച്ചത്. അവക്കെതിരെ ജനകീയ സമരങ്ങളും ആരംഭിച്ചു.
ഇന്ന് മുംബൈക്കുപകരം ബാംഗ്ലൂരും ഗള്‍ഫിനു പകരം അമേരിക്കയും യൂറോപ്പുമൊക്കെയായി മലയാളിയുടെ കുടിയേറ്റ കേന്ദ്രങ്ങള്‍. ലോകത്തുതന്നെ ഐടി മേഖലയിലെ മലയാളികളുടെ പങ്കാളിത്തം വളരെ കൂടുതലാണെങ്കിലും കേരളത്തില്‍ ഐ.ടി വികസനം തുലോം തുച്ഛമായി. ഏറെ കൊട്ടിഘോഷിച്ച് സ്മാര്‍ട്ട് സിറ്റി പോലും ഇനിയും യാഥാര്‍ത്ഥ്യമായില്ല. ഐ.ടി, ബയോ ടെക്‌നോളജി, ഇലക്‌ട്രോണിക്‌സ്, ഭക്ഷ്യ സംസ്‌കരണം, കാര്‍ഷിക സംസ്‌കരണം തുടങ്ങിയ മേഖലകളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന വ്യവസായങ്ങളൊന്നും വളരുന്നില്ല. കുറെ സേവനമേഖലകള്‍ വളര്‍ന്നു. അവയില്‍ തന്നെ ആരോഗ്യവും വിദ്യാഭ്യാസവും മറ്റും മുരടിച്ചു. ഈയവസ്ഥയില്‍ താല്‍ക്കാലിക നേട്ടങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തികാട്ടി അഹങ്കരിക്കുന്നത് ഗുണത്തേക്കാളേറെ ദോഷമേ ചെയ്യു എന്നതാണ് യാഥാര്‍ത്ഥ്യം.
സുഹൃത്തെ,
അരികുവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ കൂടെ നില്‍ക്കുക എന്ന രാഷ്ട്രീയ നിലപാടില്‍ നിന്ന് ആരംഭിച്ച thecritic.in പന്ത്രണ്ടാം വര്‍ഷത്തേക്ക് കടക്കുകയാണ്. സ്വാഭാവികമായും ഈ പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന്റെ നിലനില്‍പ്പിന് വായനക്കാരുടേയും സമാനമനസ്‌കരുടേയും സഹകരണം അനിവാര്യമാണ്. പലപ്പോഴും അതു ലഭിച്ചിട്ടുമുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ 2024 - 25 സാമ്പത്തിക വര്‍ഷത്തേക്ക് സംഭാവന എന്ന നിലയില്‍ കഴിയുന്ന തുക അയച്ചുതന്ന് സഹകരിക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.
The Critic, A/C No - 020802000001158,
Indian Overseas Bank,
Thrissur - 680001, IFSC - IOBA0000208
google pay - 9447307829
സ്നേഹത്തോടെ ഐ ഗോപിനാഥ്, എഡിറ്റര്‍, thecritic.in
